Hallo meneer Van der Heijden!
Van uw zoon kreeg ik een exemplaar van uw boek, ik ben nu de trotse bezitter van nummer 27. Ik wist al dat u het boek had geschreven en het zelf had uitgegeven, uw zoon en ik hadden het er in het begin van het jaar al over gehad. Zelf heb ik ook ooit een boek geschreven (en ik ben nu bezig aan een tweede) dus ik weet hoeveel werk het is, hoeveel tijd, aandacht en concentratie het kost. Dat er veel frustratie en hopelijk ook plezier in zit. En dat het schrijven zelf iets is want je echt in je eentje moet doen, helaas kan niemand anders er echt bij helpen.
Hoe is het u bevallen, het schrijven van dit boek? En hebt u overwogen om het naar een uitgeverij te sturen?
De roman die ik schreef is fictie al is het ergens wel gebaseerd op eigen ervaringen uit het verleden. Maar ik zuig een hele hoop uit mijn duim, dat is leuk om te doen!
Hoe zijn de reacties uit uw omgeving? Zijn er mensen die zich hebben herkend in uw verhalen en zo ja, hoe reageerden zij?
Een voormalige lover schreef een boek dat voor een gedeelte over mij gaat. Ik heb toen zelfs aan een advocaat gevraagd of ik daar iets tegen kon doen, tegen die stukken in dat boek waarin ik mezelf en een aantal lichaamsdelen zo duidelijk herkende.
De advocaat zei toen:
‘Nee, dat kun je niet. Vrijheid van meningsuiting is nogal omvangrijk in Nederland, en het valt onder de noemer Kunst.’ Ja, dat schrijf ik bewust met een hoofdletter, haha.
Hij zei me ook dat ik het maar niet te serieus moest nemen en er vooral trots op moest zijn dat iemand over me had geschreven. Dat advies heb ik toen maar ter harte genomen en dat heeft geholpen. Wie weet komt dit advies u ook nog eens van pas.
Nogmaals mijn complimenten. Hopelijk geniet u er ook van dat het werk nu gedaan is en bent u tevreden met het eindresultaat.
Hartelijke groeten,
Cindy